Hepcats
Vintage Jazz in een modern jasje
NIEUW KOFFIECONCERT, zondag 27 oktober 2013
Bebop heeft in de jaren veertig de jazz ontzettend verrijkt, maar ook een stevige bres geslagen tussen ‘het grote publiek’ en de jazzmuzikanten.Tot in het taalgebruik zelfs: mensen die van swingjazz hielden, werden ‘hep’ gevonden in de jaren dertig. De modernisten konden zichzelf dus onmogelijk nog ‘hep’ noemen, en bedachten daarom de term ‘hip’. ‘Hepcats’ grijpt terug naar die tijd toen jazz en pop nog (bijna) hetzelfde waren, en toen jazz nog synoniem was voor ‘a good time’. Dat doen ze niét omdat ‘vintage’ in is tegenwoordig, maar omdat ze graag oude stukken spelen, stukken die niemand nog speelt in de hippe jazzscene van nu. Dat doen ze ook omdat ze graag de relaxte bezetting van het Nat King Cole Trio exploreren. Hepcats zijn geen tributeband: alle arrangementen zijn nieuw, het repertoire is door niemand in het bijzonder ingegeven, de solo’s gebruiken uiteraard ‘hippere’ noten dan toen, bas en gitaar krijgen meer soloruimte dan toen.
De reacties zijn onverdeeld positief: ‘Hepcats’ is wel degelijk synoniem voor ‘a good time’, bij een verrassend breed publiek. De soepele puls van een ritmegitaar, de degelijkheid van weldoordachte arrangementen, de intimiteit en de transparantie van de ontbrekende drummer, de uitstraling van een goede zangeres: alles draagt bij aan het totale plaatje. Dat plaatje is overigens ook nét verschenen in cd-vorm: in november stelde ‘Hepcats’ het album ‘Easy Street’ voor.
Bezetting:
Arne Van Coillie, piano
Arne begon met muzieklessen op achtjarige leeftijd en een paar jaar later met pianoles. Een Frans radioprogramma introduceerde hem bij Duke Ellington toen hij 12 was. Op zijn 22e schreef hij zich in op de nieuwe jazzafdeling van het Lemmensinstituut te Leuven, samen met de klassieke harmonie en solfège. Jazzgeschiedenis werd zijn specialiteit. Ondertussen begon hij te spelen met meer ervaren jazzmusici. Na het lesgeven aan het Lemmensinstituut voor een tijdje, verhuisde hij naar Hasselt, waar hij nu les geeft aan een middelbare muziekschool (jazz piano, jazz harmonie) en aan het Conservatorium Hasselt (jazz piano en jazz geschiedenis). Naast het pianist zijn, werkt hij ook als componist, arrangeur en begeleider. Zijn passie voor jazz geschiedenis blijft groeien waardoor hij nog al eens gevraagd wordt voor talkshows door de Belgische televisie.
Tim studeerde in 2010 af met grootste onderscheiding aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen bij Hendrik Braeckman en Martijn van Iterson. Hij volgde diverse masterclasses. Tijdens zijn studies vormt Tim Sullivan Street Trio. Met dit trio wordt hij vierde op de internationale jazzwedstrijd Jazz Hoeilaart in 2011. In juli 2013 wint hij samen met Kim Versteynen het Dinant Leffe Jazz Concours. Als docent is hij verbonden aan de kunsthumaniora van Hasselt en de academies van Hasselt, Genk en Tongeren.
Flor volgde stages bij Niels Henning-Oersted Pedersen, maar leerde vooral spelen op de podia van de Antwerpse sien: de Gard Sivik en het Swingcafé. Hij begeleidde o.a. Bert Joris, Thijs van Leer, Freddy Sunder, Frank Vaganee, Phil Abraham,… Buiten zijn jazzactiviteiten speelde en speelt Flor kleinkunst ( oa. met Jasperina de Jong, Stef Bos, Ingeborg, Dimitri van Tooren, Lenny Kuhr, Liesbeth List, Hans de Booy), rock (La Piovra, Kathleen Van den Hout), theater (EWT-Deurne, De Zwarte Komedie), en salsa (Conjunto Janesh), bij Theater aan Zee en Festival Van Vlaanderen. Hij verzorgde diverse radio-en tv-opnames en is momenteel verbonden als docent aan de conservatoria en muziekscholen van Hasselt en Antwerpen.
Kim is een veelbelovend talent in de moderne jazz gemeenschap. Ze gaat met volle kracht vooruit met twee Master diploma’s (kunstgeschiedenis en jazz zang) op zak, twee jazz-cd’s en een eerste plaats in de 2013 Dinant Concours Des Jeunes Talents. Met een sterk gevoel voor improvisatie en interactie binnen de band, neemt ze haar publiek mee op een emotionele reis.