‘How about Rita?’ – 4 maart 2018

‘How about Rita?’ – 4 maart 2018

Vintage vocal jazz

Op zondag 4 maart trad “How about Rita” op in het Theatercafé van de Hofnar, ons vaste jazz podium. Het was een gezellige middag met wederom veel publiek en een vrolijk jazz-kwartet op het podium. Zoals ze het zelf omschreven zijn ze op zoek naar mooie “B-kantjes” uit de jaren vijftig en zestig: jazzy liedjes die wat minder bekend zijn maar die goed in het gehoor liggen. Maar, ook al waren het B-kantjes, hun uitvoering was A-waardig!

Nummers met titels als “Strawberry Moon” en “Mambo Italiano” waren voor de meeste gasten prettige muzikale verassingen. “East of the Sun” was waarschijnlijk het enige nummer dat wat bekender was.

Het plezier waarmee de bandleden speelden was aanstekelijk en de middag werd dan ook snel een gezellige bijeenkomst van jazzliefhebbers. Er werd niet alleen gezongen; het nummer “I love to whistle” werd grotendeels fluitend ten gehore gebracht door zowel de zangeres, Angela van Rijthoven, als door de bassist, Bart Wouters. Dat het vanwege een lachbui van de zangeres niet helemaal lukte tot het eind te fluiten nemen we haar niet kwalijk. Een ander nummer, “I’m forever blowing bubbles”, vroeg ook om een creatieve manier van zingen zoals u kunt raden. De drummer, Matty de Wijs, gaf een prachtige drumsolo in het nummer “Indeed I do”. Dat hij de vaste drummer verving was niet te merken; een echte professional. Ook de pianist Harry Kanters, geen onbekende in Valkenswaard, leefde zich uit in een aantal solo’s. Mooi dat hij van zijn hobby zijn werk heeft kunnen maken.

Over het algemeen waren het vrolijke nummers. Het nummer “Daydream” was een uitzondering en daarmee een rustpunt in het optreden en werd met veel gevoel door Angela uitgevoerd, chapeau.

Al met al een geslaagde middag, eentje om niet snel te vergeten.
—————————————————————————————————-
Herman Gielen
6 maart 2018

Opnames tijdens optreden van ‘How about Rita?’:

Take Eight – 14 januari 2018

Take Eight – 14 januari 2018

Jazzy vocal groep met combo

Veel bezoekers weten vooraf niet precies wat ze kunnen verwachten. Vier zangers en vier zangeressen met daarbij nog een begeleidend combo. Manhattan Transfer en New York Voices zijn niet voor iedereen een begrip blijkbaar. Hier valt het genre dan toch nog het beste mee te vergelijken. Close Harmony is ook wel een etiket dat hier graag wordt opgeplakt.

De muziek gaat over mooie, vocale meerstemmige zettingen van evergreens uit het lichte- en het jazz-repertoire. ‘Maar jazz is toch improvisatie?’, hoorde ik iemand zeggen. Klopt! Er wordt nog fraai geïmproviseerd ook. De stemmen, ‘close harmony’ liggen vast, maar in het combo wordt er lustig op los geïmproviseerd. En soms klinkt er ook een jazz-scat van één van de zangers of zangeressen. En dan ook nog bepaald niet onverdienstelijk.

Het repertoire is zorgvuldig gekozen: laagdrempelig, niet te ingewikkeld. Een paar hele mooie jazz-standards zoals Blue Champagne, Sweet Georgia Brown en I could write a book sieren het programma. Maar ook een prachtig arrangement van In my life van The Beatles en een arrangement I wish van Stevie Wonder krijgen een prachtige jazzy invulling.

Wat niet onvermeld mag blijven zijn de begeleidingspartijen van het combo. Vooral de gitarist soleert met een opvallend prachtige timing, een knappe toonkeuze en een mooie heldere toon. Take Eight wijkt enigszins af van de reguliere programmering van Yes Jazz, maar dit pareltje kan zo worden toegevoegd aan de lijst van muzikale hoogtepunten op de zondagmiddag.

Dick Hermsen
16 januari 2018

Voor een compilatie van het optreden van Take Eight klik hier.

Dutch Swing College Band met Marjorie Barnes – 14 december 2017

Dutch Swing College Band met Marjorie Barnes – 14 december 2017

A happy dixie Christmas

Beginjaren veertig, twee jonge muzikanten hebben een droom. Het starten van een school waar het alleen maar draait om jazz. Waar swing de boventoon voert. Het lukt ze om hun droom in vervulling te laten gaan. Ze noemen hun opleiding de ‘Dutch Swing College’. Met een aantal docenten starten de initiatiefnemers, Frans Vink en Peter Schilperoort, een band: The Orchestra of the Dutch Swing College. Later zou deze naam omgedoopt worden in de Dutch Swing College Band. Oprichtingsdatum: 5 mei 1945.

Op donderdag 14 december verzorgde de band een optreden in de grote zaal van de Hofnar. Yes Jazz en de Hofnar hadden samen de schouders onder de organisatie gezet om de band naar Valkenswaard te halen en het publiek warm te krijgen om dit concert bij te wonen. Beiden zijn gelukt.

De Dutch Swing College Band is als altijd weer goed op dreef. De energie en de muzikaliteit spatten van het podium af. Om mee te mogen spelen in deze band moet je wel wat kunnen. De bezetting, zeven musici, is relatief klein. Daardoor blijft de muziek altijd transparant. Alle afzonderlijke partijen blijven goed hoorbaar. Dat maakt de klank open, maar de muziek soms ook kwetsbaar. Voor musici op dit niveau geen enkel probleem. Ze spelen de sterren van de hemel. Het publiek geniet volop. Een prettige bries van nostalgie waait door de theaterzaal.

Marjorie Barnes is uitgenodigd om ook het vocale aspect voor het voetlicht te brengen. Los van haar uitstekende zangcapaciteiten is zij om nog een reden erg belangrijk als aanvulling op de band. Zij ziet kans om laagdrempelig met het publiek te ‘communiceren’. Dit is iets wat de Dutch Swing College Band zichtbaar lastig vindt. De combinatie van band en zangeres geeft nog meer glans aan dit optreden.

Even heerlijk terug in de tijd met sfeervolle kerstlichtjes, uitstekende musici, een prima zangeres en bovenal prachtige dixieland. Kan de Dutch Swing Collegeband alsjeblieft voor nog eens 72 jaar bijtekenen?

Dick Hermsen
17 december 2017

Een paar impressies: